گروه جهاد و مقاومت مشرق - این روزها در فضای مجازی و محافل رسمی پس از حمله موشکی سپاه پاسداران به مواضع تروریست‌ها، نام دو سردار بیشتر از هر زمان دیگری شنیده می‌شود. سردار حسن طهرانی‌مقدم و حسن شفیع‌زاده که به همراه یکدیگر توپخانه سپاه را در دوران دفاع مقدس پایه‌گذاری کردند تا امروز قدرت موشکی ایران، یکی از قدرت‌های جهانی شود. ثمره تلاش‌های این فرماندهان که در سختی و با مشکلات بسیاری کارشان را شروع کردند، صدها کیلومتر آن طرف‌تر از مرزهایمان قابل مشاهده است.
سردار طهرانی‌مقدم کارش برای تشکیل توپخانه سپاه را با 148 قبضه انواع توپ‌های روسی به غنیمت گرفته شده شروع کرد. پس از عملیات فتح‌المبین بود که فرمان تشکیل توپخانه سپاه آمد و طهرانی‌مقدم از همان زمان فعالیتش را با جدیت شروع کرد. پدر موشکی ایران درباره تشکیل گروه‌شان اینگونه می‌گوید: «شهید بزرگوار حسن شفیع‌زاده اولین نفری بودکه رفتم دنبالش. بعد از عملیات فتح‌المبین از تیپ‌المهدی شوش آوردمش پیش خودم و آقای محمد آقایی که از مسئولان توپخانه سپاه بودند، به انضمام شهید ناهیدی. این بچه‌های نخبه باهوش را جمع کردیم و توپخانه سپاه را تشکیل دادیم»
هر چند در زمان تشکیل برخی با توجه به امکانات موجود امید چندانی به موفقیت توپخانه سپاه نداشتند ولی به مرور زمان این یگان پیشرفت قابل توجهی کرد و بر قدرتش افزوده شد. به گونه‌ای که پس از خرید اولین محموله تجهیزات جدید در سال 1362، توپخانه سپاه جان تازه‌ای گرفت. حالا توپخانه سپاه در عملیات‌ها کمک حال رزمندگان بود و فرماندهان بر نقش آن حساب ویژه‌ای باز می‌کردند. یکی از مقاطع حساس برای توپخانه سپاه به اسفند سال 1363 برمی‌گردد. عراقی‌ها که توسط روس‌ها به موشک «فراگ ۷» و «اسکادB» مجهز شده بودند شهرهای ایران را مورد حملات موشکی قرار می‌دادند. حملاتی که بعدها به جنگ شهرها معروف شد. به وجود آمدن این شرایط برای ایرانی‌ها غیرقابل تحمل بود و آنها مترصد فرصتی برای جواب دادن این حملات بودند.
مسئولان ایرانی تصمیم گرفتند با تهیه موشک اسکادB پاسخ محکمی به سران بعثی بدهند. اخطار امام خمینی (ره) به عراق برای مقابله به مثل در صورت ادامه جنگ شهرها و ادامه حملات عراق، باعث شد تا در ساعت ۴۰: ۲ روز ۲۱ اسفند ۶۳، کرکوک به عنوان نخستین هدف موشک‌های ایران انتخاب شود. سپس در ساعت ۲۰: ۳ روز ۲۳ اسفند ۶۳ بانک «رافدین» واقع در مرکز بغداد مورد اصابت موشک‌های ایران قرار گرفت که نخستین پرتاب موشک به بغداد توسط یگان موشکی سپاه بود و توانست تا مدتی جلوی جنگ شهرها از جانب عراق را بگیرد.
در ساعت ۵ بامداد روز یک‌شنبه ۲۶ /۱۲ /۱۳۶۳ همزمان با آخرین روز عملیات بدر، ایران یک موشک دیگر به سمت کاخ‌های صدام در بغداد روانه کرد. این موشک به ساختمانی در کواده شرقی نزدیک کاخ صدام اصابت کرد. پیش از این حمله، عراق به شهرهای همدان، بوشهر، اردبیل، کرند و خرم‌آباد حمله کرده بود. چهارمین موشک ایران نیز در ظهر روز دوشنبه ۲۷ اسفند ۱۳۶۳ به ساختمان جدید وزارت خارجه بغداد در بخش غربی رودخانه دجله اصابت کرد. این حمله در حالی صورت گرفت که عراق سرگرم برپایی جشنی در خیابان‌های بغداد به خاطر عقب‌نشینی ایران در عملیات بدر بود. پس از این حمله، سه هواپیمای عراقی به تهران حمله کردند که یکی از آنها سرنگون شد. پنجمین موشک ایران نیز در بامداد روز سه‌شنبه ۲۸ اسفند ۱۳۶۳ در حالی که رئیس‌جمهور مصر و پادشاه اردن در بغداد بودند، به سمت این شهر پرتاب شد و به مرکز صنعتی و نفتی الدوره اصابت کرد.
شیطنت عراقی‌ها در هجوم به مناطق مسکونی و آسیب زدن به غیرنظامی‌ها برای ایرانی‌ها غیر قابل تحمل بود. بعثی‌ها با پیش کشیدن جنگ شهرها تلاش داشتند عقبه دفاعی ایران را تحت فشار قرار دهند و با ایجاد جو وحشت روانی در بین مردم ایران برای ایراد فشار به دولتمردان و خاتمه جنگ تلاش کنند. آنها سعی داشتند با کشیدن دامنه جنگ به غیرنظامی‌ها حکومت اسلامی ایران را از درون با بحران مواجه کنند.
«مقابله به مثل موشکی» سپاه تمام حساب و کتاب‌های دشمنان را به هم ریخت. سران بعثی که حسابی روی توان موشکی ایران باز نکرده بودند، این اقدام سپاه تمام معادلاتشان را به هم ریخت و باعث عقب‌نشینی‌شان شد. با اینکه در طول جنگ توان موشکی سپاه رو به فزونی رفت ولی هیچ‌گاه ایران از این قدرت برای حمله به مناطق مسکونی و شهری استفاده نکرد بلکه این قدرت موشکی به عنوان عاملی بازدارنده عمل کرد و اجازه شیطنت بیشتر به دشمنان نداد. همانطوری که پس از گذشت سال‌ها این سیاست ایران دست نخورده باقی‌مانده است و موشک‌های ایران جز برای دفاع و تنبیه در آسمان به حرکت درنمی‌آیند.
منبع: روزنامه جوان / احمد محمدتبریزی
